Disneyland

Was geweldig. Foto's zeggen genoeg. Maar bovenal druk. Zo druk dat we vroegen naar enige privileges: bijvoorbeeld mag ik met mijn zoon in de schaduw blijven staan terwijl de rest van ons gezin in de rij staat? Dit is wel eenmalig mevrouw!!! Idem voor een bezoek aan de lionkingmusical. Yim lag te slapen, maar de buggy mag niet mee tot de ingang. Dan maar slapend op de arm: helaas houden chinezen hier geen rekening mee. Met als gevolg yim hard wakker geduwd. Paul vraagt vervolgens of wij invaliden mogen zitten om yim toch wat rust te gunnen. Als er invaliden komen gaan we meteen weg. Met 40 plaatsen voor invaliden zal dat geen probleem zijn. En we hadden deze hele reis de gehandicapten op een hand kunnen tellen. Uiteindelijk mocht het voor deze ene keer. Helaas konden we niet lang van de musical genieten. Door een technische storing hielden ze er al snel mee op. Ok go with the flow... Totdat een van de medewerkers me aanspreekt of ik wel wist dat er speciale passen bestaan die de dingen waar wij om vroegen ( even aan de kant staan en op speciale plekken zitten) konden garanderen. WAT!!! Ik schoot zo uit mijn slof, ten eerste vroegen we het netjes en ten tweede hang aub niet de terechtwijzende dame uit als je organisatie een show de soep in laat lopen. Na enige discussie loop ik verder naar paul en bedenk dat ik haar naam wil. Ik geloof dat de hitte (37 graden) me bevangen heeft. Opnieuw gaan we met haar in gesprek en nu toont ze zich iets anders! This should be a nice day for everyone en pardoes neemt ze ons mee naar alle andere attracties die we willen zien en mogen we als VIP overal meteen plaatsnemen bij de attractie. We zijn wel wat flabbergasted. Voor we het weten is het avond en hebben we het park gezien. Voor het vuurwerk en de menigte begeven we ons naar de treinen en nadat Yorick in kleuren en geuren een nederlandse cargospecialist vertelt van het geweldige disneyland ( ik beleefde daar zo iets grappigs! Wat was het ook al weer?) komen we vermoeid bij onze hostel aan. Morgen vroeg weer op dan begint onze reis terug . Maar dit disneybezoek zal de kinderen, maar ons ook altijd bijblijven...

Zware reis van dali naar hongkong

Vandaag hebben we een zware reis achter de rug. Natuurlijk, gisteten bracht chauffeur Wu ons in sneltreinvaart van shangi la naar dali, via de bergen in een recordtijd van 6 uur, maar vandaag staat ons een hele dag reizen te wachten.

Eerst gaan we met een taxi 45 minuten van oud dali naar nieuw dali. Yim heeft het nu al bekeken en spribgt op en neer op de achterbank. Hij presteert het zelf op de hoedenplank te gaan liggen! Na 2 keer een verkeerd babyticket te ontvangen laten ze ons uiteindelijk wel toe bij het vliegtuig. Deze vertrekt na wat vertraging. Nu vliegen tot kunming. Daar wordt bijgetankt en 'schoongemaakt'. Hups dat betekent vliegtuig uit, lopend naar wachthal en weer een uurtje wachten. Schoonmaken was er niet echt bij, al onze koekkruimels lagen er nog, maar bewaarde koekjes in het voorvakje waren weg! Toen verder vliegen naar guagzhou. Anderhalf uur dat op rolletjes liep. Dan vragen naar een aansluiting voor hongkong. We knepen hem wel een beetje, want paul had de avond ervoor gelezen dat treintickets naar hongkong 6 uur van tevoren besteld moesten worden.... Men dirigeerde ons naar een bus die naar station oost zou gaan. NOT. Toen iedereen na anderhalf uur uitstapte was er geen treinstation te bekennen! De chauffeur meldde ons dat we gewoon rechtuit moesten lopen. Jawl, makkelijk te doen met 3 kids, 5 rugzakken (wees gerust 3 kleine en 2 grote) en buggy. Maar hij had gelijk, na 15 minuten lopen kwamen we bij t station aan en we konden warempel treinkaartjes kopen voor de trein door over een uurtje zou vertrekken. Dat betekende nog een pot lekkere koffie en een potje kwartetten! In de trein begon yim de wagon te verkennen en na 2 instant noodles en vele tekeningen kwamen we in hongkong aan. We waren weer eens de laatsten die door de douane gingen. Jawel goedkoop je 3 kinderen op de ouders hun paspoort zetten levert zeker geen andere voordelen op! Niemand vertrouwt dit en na ons welkom te hebben geheten konden ook deze beamten eindelijk gaan slapen. Maar wij moesten nog met de taxi naar ons hotelletje. Onze yesinn bevindt zich op kings road, bij metro fortress hill. We vonden het vrij snel en na een zucht overhandigden we onze paspoorten en het benodigde geld. Toen kwam ze met een kaartje. Nog even 5 minuten lopen en dan een ander gebouw in en dan de 11e verdieping. (glimlach) We konden haar wel wurgen! Aangekomen met onze receptioniste bleek de pincode niet te kloppen, wait a moment i will be right back!!! En jawel om 12 uur s'nachts konden we eindelijk ons bed opzoeken. Applaus voor onze kinderen die zich vandaag voorbeeldig hebben gedragen....

Shangri la2

Na een onrustige nacht, yimmiy viel uit bed, gaan we heerlijk ontbijten. Helaas kan dit niet in het hotelletje, dus gaan de straat op. We eten wat pannenkoeken en gaan dan mister Wu zoeken. Hij brengt ons naar een van de grootste kloosters die Westchina rijk is. Het complex herbergt een gouden boedha van wel 20 meter hoog, naast honderden andere goden en lama's. Bij gebrek aan een Engels sprekende gids verzin ik bij alle afbeeldingen verhalen voor de kinderen. Het verhaal gaat over 2 godinnen die per lotus op zoek gaan naar een mooie plek om een klooster te stichten. Onderweg beleven ze avonturen met een witte olifant, een aap, een konijn en een vogel. Ze maken muziek, zijn getuige van een oorlog tegen rode, witte en blauwe mensen en de monniken vinden uiteindelijk een vredige plek, shangri la. Yorick en yemaya vonden het verhaal geweldig! En wij verbaasden ons over de pracht en praal en het economisch inzicht van deze 600 monnikken. Overal lagen geldoffers! Daarna reden met Wu nog rondom het Napa-meer, zagen er veel yaks (wat trouwens heerlijk vlees is!) en besloten de avond met het weer wandelen en dansen met de Chinezen. Morgen hebben we een pittige terugreis voor de boeg, maar deze omgeving was het waard!

Shangri la (het verloren paradijs)

De volgende dag genieten we nog even van de tijgersprongkloof. We wandelen direct omhoog en wandelen door allerlei gewassen. Yorick heeft de smaak behoorlijk te pakken en wil hoger en hoger. Gelukkig doen we dat niet want het is nog een hele weg terug. Bij guesthouse Woody staat Wu alweer klaar om verder te reizen. Hij geeft behoorlijk gas. Wanneer we hem vragen wat langzamer te rijden geeft hij aan dat hier wel erg vaak rotsen naar beneden kletteren. Dan maar doorgassen. De woeste kloof gaat langzaam over in een groene en platte vlakte en we genieten van de geuren die ons nu tegemoet komen. We herkennen het. Het zijn de geuren van Nepal! Waarschijnlijk is het dus de hoogte die andere geuren verspreidt. We komen inmiddels bij bashatai aan. Opnieuw een heilige berg, met afgevlakte witte stenen en lichtblauwe wateren. Opnieuw een klim, maar het eerste gedeelte leggen we te paard af. Paul zeggen ze al dat zo'n bergpaardje hem niet dragen kan. Bij mij twijfelen ze. Ook het paard vertrouwt mijn gewicht niet en weigert 2 keer door te lopen. Vervolgens drentelt hij telkens van het pad af. Ik glij daardoor van het zadel en belandt telkens in de struiken. Ben daarom ook blij aan te komen. De kinderen genoten duidelijk meer! Na een korte stop rijden we in 1 ruk naar shangri la. Nou Gerard Joling, wij hebben het gevonden hoor!!! En het is geweldig! We logeren in een houten guesthouse, met uitzicht op goude stupa en idem tempel. Het is hier nog echt hippiestyle. Heel relaxt, met cafeetjes, veel houten guesthouses en handmade winkeltjes. De straten zijn van oude stenen, helemaal glad en afgesleten. Wanneer het regent zal het hier spekglad zijn! Na een heerlijk diner bij arro khampa, een restaurantje gerund door een Frans-Chinees stel gaan yemaya en ik nog de straatjes in. We belandden in een dansfestijn. Er is elke avond op de 2 pleintjes muziek met Tibetaans dansen. Wij doen natuurlijk mee! Daarna gaan we nog een rondje Ohm-Ma-Ne-padme-Hom, langs de gebedstrommels rondom de stupa. We eindigen ons vrouwenavondje met een bezoek aan de tempel en vandaar een geweldig uitzicht op de dansende menigte op het plein. Wauw, wat een mysterieuze stad is dit!

Tijgersprongkloof

De ochtend begint erg vroeg. We gaan vandaag een heel stuk rijden en zullen overnachten in de  tijgersprongkloof. De weg ernaartoe is geweldig! We rijden door zeer groene bergen, langs rijstterrassen en via vele dorpjes. Zo zie je ook dat China echt dichtbevolkt is. Onderweg gaan we naar een park waar een tempel uit de bergen gehakt is. Er bevinden zich hier beeltenissen van heldhaftige koningen uit de Naxiperiode. Het is een behoorlijk klim en onderweg gaat yorick zijn slipper kapot. Dat wordt teruglopen op een blote voet! Vervolgens trekken we verder de kloof in. Deze kloof is niet in woorden te beschrijven, zo gigantisch. Ons guesthouse Woody kijkt recht op een muur van 4 kilometer hoog! We krijgen hier een heerlijk diner en worden op iets romantisch getracteerd: stroomstoring. Waar is die zaklamp wanneer je hem nodig hebt. Dan maar vroeg slapen!

Laatste dag dali

Vandaag gaan we een actief toertje ten zuiden van dali maken. Jim wordt vandaag onze gids en zal ons de yi-minderheid tonen. We beginnen al goed, hij moest eerst de auto een kleine beurt laten geven. Uiteindelijk gaan we op weg. Eerst gaan we een wandeling van anderhalf uur door de rijstterrassen maken. We lopen langs de padi's, yemaya valt pardoes tussen de rijst en vanaf een afstandje horen we dat de boerinnen een slang hebben gevangen. Bbbrrr. Dan komen we in het dorpje waar we ietwat vreemde broodjes eten. De school die er staat bestaat niet meer en nu moeten de kindjes verderop in het dal naar school. Ook moeten we hier oppassen voor honden. De zoon van jim was onlangs door zo'n hond gebeten en krijgt nog steeds rabiesprikken. We krijgen er spontaan de kriebels van. Dan verder, de berg over, yorick is helemaal in zijn element en springt van  rots naar rots, yemaya heeft wat meer moeite, maar de afdaling vindt ze geweldig. En yim? Die wil waarempel zelf klauteren! Aan de andere kant van de berg wacht de chauffeur ons op en gaan we aan de kant van de weg, bij een islamitisch tentje eten. Het werkt als volgt: je wijst groente en/of vlees aan en zij maken er vervolgens iets lekkers van. Dan wordt het tijd voor een marktbezoek. We bezoeken de markt waar ook koeien en ezels/paarden worden verkocht. Echt op een stuk open grond , midden in het dorp. Verder nog wat kraampjes met allerlei soorten thee, groente, biesjes en garen( natuurlijk wat gekocht) en huishoudelijk spul. Vervolgens gaan we een stadje bezoeken wat nog niet door Chinese toeristen is ontdekt. Geweldig, er is daar nog een familiehuis nog helemaal intact sinds 1949 toen de toenmalige familie als landheren halsoverkop naar Laos zijn gevlucht voor het communisme. Verder struinen door het dagelijks relaxte leven van de Chinezen. Vele schaak en majongspelers gezien. Er komt toch niemand in de winkel. Daarna eindigen we ons dagje uit met een bezoek aan een eeuwenoude tempel. Daar genieten we van thee en appeltjes. Op weg naar dali vallen we allemaal in slaap. Wat een mooie dag...

Rondom het Er Hai meer

Vandaag is de regen alweer gestopt en gaan we eropuit met onze chauffeur Wu. Hij spreekt geen woord Engels, maar we begrijpen elkaar redelijk. Eerst gaan we naar een dorpje net bij het meer, Xizhou, waar het elke ochtend markt is. Het is er heerlijk dorps met veel dames in klederdracht. Alleen wij zijn natuurlijk ook de attractie, maar de mensen zijn niet vervelend. Een meisje blijft alleen Yemaya omarmen, ziet er wel heel grappig uit. 'Ze is verliefd op me!' roept yemaya dan ook uit. Daarna gaan we 2 familiehuizen bekijken. Ze bestaan uit een 9tal kamers, telkens twee aan twee gegroepeerd, met ertussenin een corridor en een binnenplaats. Aangezien families heel belangrijk worden gevonden blijven de huizen altijd binnen de familie. En wat schertst onze verbazing: in het 2e huis bevindt zich het peutertje van de markt. Weer omhelzen natuurlijk, wat is het een klein dorp!

Daarna gaan we kijken op het meer hoe getrainde aalscholvers vis vangen. Erg toeristisch, met zelfs een fanfare als welkomstcomitee. We varen mee met de meest luie roeier en moeten daarom erg ons best doen om hem dicht bij de boot te krijgen waar alles gebeurd. Maar nadat een groep Duitsers verder voert krijgen we hem zover dat hij blijft en zo krijgen we het voor elkaar dat de aalscholvers bij ons op de arm landen en ons lekker nat spatten.

We rijden verder ronddom het meer en bezoeken nog een kabelbaan (waar alleen maar Chinezen in gaan en wij dus, opnieuw attractie) en ontmoetten een man die geluk brengt. Er wordt hem veel geld toegestopt en wij gaan natuurlijk met hem op de foto. Hij blijft maar Ni Hao roepen en lachen met de weinig tanden die hem nog restten.

De avond benutten we om te bekijken waar we de komende dagen nog heen zullen gaan. aangezien het moeielijk zal worden om kaartjes te krijgen voor de Universidade, soort olympische spelen voor studenten, in Shenzhen, besluiten we naar Shangri-La te gaan, een soort klein Lhasa. Hier wonen ook veel Tibetanen en het is een mooi stuk de bergen in. Onderweg zullen we overnachten bij de tijgersprongkloof en ook daar nog een wandeling maken. Nu nog enkele dagen in Dali, met een tripje met Jim de eigenaar van ons hotelletje en dan is het bye bye Dali.