Disneyland

Was geweldig. Foto's zeggen genoeg. Maar bovenal druk. Zo druk dat we vroegen naar enige privileges: bijvoorbeeld mag ik met mijn zoon in de schaduw blijven staan terwijl de rest van ons gezin in de rij staat? Dit is wel eenmalig mevrouw!!! Idem voor een bezoek aan de lionkingmusical. Yim lag te slapen, maar de buggy mag niet mee tot de ingang. Dan maar slapend op de arm: helaas houden chinezen hier geen rekening mee. Met als gevolg yim hard wakker geduwd. Paul vraagt vervolgens of wij invaliden mogen zitten om yim toch wat rust te gunnen. Als er invaliden komen gaan we meteen weg. Met 40 plaatsen voor invaliden zal dat geen probleem zijn. En we hadden deze hele reis de gehandicapten op een hand kunnen tellen. Uiteindelijk mocht het voor deze ene keer. Helaas konden we niet lang van de musical genieten. Door een technische storing hielden ze er al snel mee op. Ok go with the flow... Totdat een van de medewerkers me aanspreekt of ik wel wist dat er speciale passen bestaan die de dingen waar wij om vroegen ( even aan de kant staan en op speciale plekken zitten) konden garanderen. WAT!!! Ik schoot zo uit mijn slof, ten eerste vroegen we het netjes en ten tweede hang aub niet de terechtwijzende dame uit als je organisatie een show de soep in laat lopen. Na enige discussie loop ik verder naar paul en bedenk dat ik haar naam wil. Ik geloof dat de hitte (37 graden) me bevangen heeft. Opnieuw gaan we met haar in gesprek en nu toont ze zich iets anders! This should be a nice day for everyone en pardoes neemt ze ons mee naar alle andere attracties die we willen zien en mogen we als VIP overal meteen plaatsnemen bij de attractie. We zijn wel wat flabbergasted. Voor we het weten is het avond en hebben we het park gezien. Voor het vuurwerk en de menigte begeven we ons naar de treinen en nadat Yorick in kleuren en geuren een nederlandse cargospecialist vertelt van het geweldige disneyland ( ik beleefde daar zo iets grappigs! Wat was het ook al weer?) komen we vermoeid bij onze hostel aan. Morgen vroeg weer op dan begint onze reis terug . Maar dit disneybezoek zal de kinderen, maar ons ook altijd bijblijven...

Zware reis van dali naar hongkong

Vandaag hebben we een zware reis achter de rug. Natuurlijk, gisteten bracht chauffeur Wu ons in sneltreinvaart van shangi la naar dali, via de bergen in een recordtijd van 6 uur, maar vandaag staat ons een hele dag reizen te wachten.

Eerst gaan we met een taxi 45 minuten van oud dali naar nieuw dali. Yim heeft het nu al bekeken en spribgt op en neer op de achterbank. Hij presteert het zelf op de hoedenplank te gaan liggen! Na 2 keer een verkeerd babyticket te ontvangen laten ze ons uiteindelijk wel toe bij het vliegtuig. Deze vertrekt na wat vertraging. Nu vliegen tot kunming. Daar wordt bijgetankt en 'schoongemaakt'. Hups dat betekent vliegtuig uit, lopend naar wachthal en weer een uurtje wachten. Schoonmaken was er niet echt bij, al onze koekkruimels lagen er nog, maar bewaarde koekjes in het voorvakje waren weg! Toen verder vliegen naar guagzhou. Anderhalf uur dat op rolletjes liep. Dan vragen naar een aansluiting voor hongkong. We knepen hem wel een beetje, want paul had de avond ervoor gelezen dat treintickets naar hongkong 6 uur van tevoren besteld moesten worden.... Men dirigeerde ons naar een bus die naar station oost zou gaan. NOT. Toen iedereen na anderhalf uur uitstapte was er geen treinstation te bekennen! De chauffeur meldde ons dat we gewoon rechtuit moesten lopen. Jawl, makkelijk te doen met 3 kids, 5 rugzakken (wees gerust 3 kleine en 2 grote) en buggy. Maar hij had gelijk, na 15 minuten lopen kwamen we bij t station aan en we konden warempel treinkaartjes kopen voor de trein door over een uurtje zou vertrekken. Dat betekende nog een pot lekkere koffie en een potje kwartetten! In de trein begon yim de wagon te verkennen en na 2 instant noodles en vele tekeningen kwamen we in hongkong aan. We waren weer eens de laatsten die door de douane gingen. Jawel goedkoop je 3 kinderen op de ouders hun paspoort zetten levert zeker geen andere voordelen op! Niemand vertrouwt dit en na ons welkom te hebben geheten konden ook deze beamten eindelijk gaan slapen. Maar wij moesten nog met de taxi naar ons hotelletje. Onze yesinn bevindt zich op kings road, bij metro fortress hill. We vonden het vrij snel en na een zucht overhandigden we onze paspoorten en het benodigde geld. Toen kwam ze met een kaartje. Nog even 5 minuten lopen en dan een ander gebouw in en dan de 11e verdieping. (glimlach) We konden haar wel wurgen! Aangekomen met onze receptioniste bleek de pincode niet te kloppen, wait a moment i will be right back!!! En jawel om 12 uur s'nachts konden we eindelijk ons bed opzoeken. Applaus voor onze kinderen die zich vandaag voorbeeldig hebben gedragen....

Shangri la2

Na een onrustige nacht, yimmiy viel uit bed, gaan we heerlijk ontbijten. Helaas kan dit niet in het hotelletje, dus gaan de straat op. We eten wat pannenkoeken en gaan dan mister Wu zoeken. Hij brengt ons naar een van de grootste kloosters die Westchina rijk is. Het complex herbergt een gouden boedha van wel 20 meter hoog, naast honderden andere goden en lama's. Bij gebrek aan een Engels sprekende gids verzin ik bij alle afbeeldingen verhalen voor de kinderen. Het verhaal gaat over 2 godinnen die per lotus op zoek gaan naar een mooie plek om een klooster te stichten. Onderweg beleven ze avonturen met een witte olifant, een aap, een konijn en een vogel. Ze maken muziek, zijn getuige van een oorlog tegen rode, witte en blauwe mensen en de monniken vinden uiteindelijk een vredige plek, shangri la. Yorick en yemaya vonden het verhaal geweldig! En wij verbaasden ons over de pracht en praal en het economisch inzicht van deze 600 monnikken. Overal lagen geldoffers! Daarna reden met Wu nog rondom het Napa-meer, zagen er veel yaks (wat trouwens heerlijk vlees is!) en besloten de avond met het weer wandelen en dansen met de Chinezen. Morgen hebben we een pittige terugreis voor de boeg, maar deze omgeving was het waard!

Shangri la (het verloren paradijs)

De volgende dag genieten we nog even van de tijgersprongkloof. We wandelen direct omhoog en wandelen door allerlei gewassen. Yorick heeft de smaak behoorlijk te pakken en wil hoger en hoger. Gelukkig doen we dat niet want het is nog een hele weg terug. Bij guesthouse Woody staat Wu alweer klaar om verder te reizen. Hij geeft behoorlijk gas. Wanneer we hem vragen wat langzamer te rijden geeft hij aan dat hier wel erg vaak rotsen naar beneden kletteren. Dan maar doorgassen. De woeste kloof gaat langzaam over in een groene en platte vlakte en we genieten van de geuren die ons nu tegemoet komen. We herkennen het. Het zijn de geuren van Nepal! Waarschijnlijk is het dus de hoogte die andere geuren verspreidt. We komen inmiddels bij bashatai aan. Opnieuw een heilige berg, met afgevlakte witte stenen en lichtblauwe wateren. Opnieuw een klim, maar het eerste gedeelte leggen we te paard af. Paul zeggen ze al dat zo'n bergpaardje hem niet dragen kan. Bij mij twijfelen ze. Ook het paard vertrouwt mijn gewicht niet en weigert 2 keer door te lopen. Vervolgens drentelt hij telkens van het pad af. Ik glij daardoor van het zadel en belandt telkens in de struiken. Ben daarom ook blij aan te komen. De kinderen genoten duidelijk meer! Na een korte stop rijden we in 1 ruk naar shangri la. Nou Gerard Joling, wij hebben het gevonden hoor!!! En het is geweldig! We logeren in een houten guesthouse, met uitzicht op goude stupa en idem tempel. Het is hier nog echt hippiestyle. Heel relaxt, met cafeetjes, veel houten guesthouses en handmade winkeltjes. De straten zijn van oude stenen, helemaal glad en afgesleten. Wanneer het regent zal het hier spekglad zijn! Na een heerlijk diner bij arro khampa, een restaurantje gerund door een Frans-Chinees stel gaan yemaya en ik nog de straatjes in. We belandden in een dansfestijn. Er is elke avond op de 2 pleintjes muziek met Tibetaans dansen. Wij doen natuurlijk mee! Daarna gaan we nog een rondje Ohm-Ma-Ne-padme-Hom, langs de gebedstrommels rondom de stupa. We eindigen ons vrouwenavondje met een bezoek aan de tempel en vandaar een geweldig uitzicht op de dansende menigte op het plein. Wauw, wat een mysterieuze stad is dit!

Tijgersprongkloof

De ochtend begint erg vroeg. We gaan vandaag een heel stuk rijden en zullen overnachten in de  tijgersprongkloof. De weg ernaartoe is geweldig! We rijden door zeer groene bergen, langs rijstterrassen en via vele dorpjes. Zo zie je ook dat China echt dichtbevolkt is. Onderweg gaan we naar een park waar een tempel uit de bergen gehakt is. Er bevinden zich hier beeltenissen van heldhaftige koningen uit de Naxiperiode. Het is een behoorlijk klim en onderweg gaat yorick zijn slipper kapot. Dat wordt teruglopen op een blote voet! Vervolgens trekken we verder de kloof in. Deze kloof is niet in woorden te beschrijven, zo gigantisch. Ons guesthouse Woody kijkt recht op een muur van 4 kilometer hoog! We krijgen hier een heerlijk diner en worden op iets romantisch getracteerd: stroomstoring. Waar is die zaklamp wanneer je hem nodig hebt. Dan maar vroeg slapen!

Laatste dag dali

Vandaag gaan we een actief toertje ten zuiden van dali maken. Jim wordt vandaag onze gids en zal ons de yi-minderheid tonen. We beginnen al goed, hij moest eerst de auto een kleine beurt laten geven. Uiteindelijk gaan we op weg. Eerst gaan we een wandeling van anderhalf uur door de rijstterrassen maken. We lopen langs de padi's, yemaya valt pardoes tussen de rijst en vanaf een afstandje horen we dat de boerinnen een slang hebben gevangen. Bbbrrr. Dan komen we in het dorpje waar we ietwat vreemde broodjes eten. De school die er staat bestaat niet meer en nu moeten de kindjes verderop in het dal naar school. Ook moeten we hier oppassen voor honden. De zoon van jim was onlangs door zo'n hond gebeten en krijgt nog steeds rabiesprikken. We krijgen er spontaan de kriebels van. Dan verder, de berg over, yorick is helemaal in zijn element en springt van  rots naar rots, yemaya heeft wat meer moeite, maar de afdaling vindt ze geweldig. En yim? Die wil waarempel zelf klauteren! Aan de andere kant van de berg wacht de chauffeur ons op en gaan we aan de kant van de weg, bij een islamitisch tentje eten. Het werkt als volgt: je wijst groente en/of vlees aan en zij maken er vervolgens iets lekkers van. Dan wordt het tijd voor een marktbezoek. We bezoeken de markt waar ook koeien en ezels/paarden worden verkocht. Echt op een stuk open grond , midden in het dorp. Verder nog wat kraampjes met allerlei soorten thee, groente, biesjes en garen( natuurlijk wat gekocht) en huishoudelijk spul. Vervolgens gaan we een stadje bezoeken wat nog niet door Chinese toeristen is ontdekt. Geweldig, er is daar nog een familiehuis nog helemaal intact sinds 1949 toen de toenmalige familie als landheren halsoverkop naar Laos zijn gevlucht voor het communisme. Verder struinen door het dagelijks relaxte leven van de Chinezen. Vele schaak en majongspelers gezien. Er komt toch niemand in de winkel. Daarna eindigen we ons dagje uit met een bezoek aan een eeuwenoude tempel. Daar genieten we van thee en appeltjes. Op weg naar dali vallen we allemaal in slaap. Wat een mooie dag...

Rondom het Er Hai meer

Vandaag is de regen alweer gestopt en gaan we eropuit met onze chauffeur Wu. Hij spreekt geen woord Engels, maar we begrijpen elkaar redelijk. Eerst gaan we naar een dorpje net bij het meer, Xizhou, waar het elke ochtend markt is. Het is er heerlijk dorps met veel dames in klederdracht. Alleen wij zijn natuurlijk ook de attractie, maar de mensen zijn niet vervelend. Een meisje blijft alleen Yemaya omarmen, ziet er wel heel grappig uit. 'Ze is verliefd op me!' roept yemaya dan ook uit. Daarna gaan we 2 familiehuizen bekijken. Ze bestaan uit een 9tal kamers, telkens twee aan twee gegroepeerd, met ertussenin een corridor en een binnenplaats. Aangezien families heel belangrijk worden gevonden blijven de huizen altijd binnen de familie. En wat schertst onze verbazing: in het 2e huis bevindt zich het peutertje van de markt. Weer omhelzen natuurlijk, wat is het een klein dorp!

Daarna gaan we kijken op het meer hoe getrainde aalscholvers vis vangen. Erg toeristisch, met zelfs een fanfare als welkomstcomitee. We varen mee met de meest luie roeier en moeten daarom erg ons best doen om hem dicht bij de boot te krijgen waar alles gebeurd. Maar nadat een groep Duitsers verder voert krijgen we hem zover dat hij blijft en zo krijgen we het voor elkaar dat de aalscholvers bij ons op de arm landen en ons lekker nat spatten.

We rijden verder ronddom het meer en bezoeken nog een kabelbaan (waar alleen maar Chinezen in gaan en wij dus, opnieuw attractie) en ontmoetten een man die geluk brengt. Er wordt hem veel geld toegestopt en wij gaan natuurlijk met hem op de foto. Hij blijft maar Ni Hao roepen en lachen met de weinig tanden die hem nog restten.

De avond benutten we om te bekijken waar we de komende dagen nog heen zullen gaan. aangezien het moeielijk zal worden om kaartjes te krijgen voor de Universidade, soort olympische spelen voor studenten, in Shenzhen, besluiten we naar Shangri-La te gaan, een soort klein Lhasa. Hier wonen ook veel Tibetanen en het is een mooi stuk de bergen in. Onderweg zullen we overnachten bij de tijgersprongkloof en ook daar nog een wandeling maken. Nu nog enkele dagen in Dali, met een tripje met Jim de eigenaar van ons hotelletje en dan is het bye bye Dali.

Dali in de regen: tijd voor de kapper!

De volgende dag worden we wakker terwijl de regen op het dak klettert. Onze eerste echte regendag (en dat in moessontijd). We hadden niets speciaals gepland en gaan vandaag de muur beklimmen. We besluiten dat niet via de officiele ingang te doen, aangezien we dan entree moeten betalen, maar via de westpoort naar boven te gaan. Dat heeft nogalwat voeten in de aarde, want we kunnen de trap niet vinden. Wanneer we bijna de moed opgeven doemt hij eindelijk op, echter boven op de muur blijkt er maar een weg terug en dat is dezelfde weg terug. De muur van Dali is niet meer geheel rond. Afgepeigerd vinden we dat we toe zijn aan iets lekkers en dat vinden we in een klein bakkerijtje. We proberen alle taartjes uit die er in de vitrine staat: chocolade taart, chocoloadewalnoot, cheescake, mangotaart en mangocrumble en dan nog echt stokbrood.mmmmm Zelfs de nog zieke Paul geniet ervan.

Dan besluiten we dat het tijd voor de kinderen is om naar de kapper te gaan. DE kinderen, maar ook de kappers vinden het maar wat spannend! En het resultaat mag er zijn: Yorick heeft een Rock n Roll kapsel, Yemaya een boblook en Yimmiy een stoer kort koppie met hanenkam. Jullie zien het resultaat wel wanneer we weer thuis zijn!

Dali, daar hoef je geen engels te spreken

Onze eerste avond in Dali bevalt ons uitstekend. Eindelijk hebben we echte matrassen. Voorheen sliepen we op grote houten ombouwen met erop een dun matrasje. En deze luxe is maar een van de vele dingen. De kinderen krijgen de kamer met tv, ieder heeft zijn eigen nachtlampje en we eindigen de eerste avond met een heus Tibetaans diner: jakvlees, veel aardappelen, lotuszaden, echte mama's soep (volgens de kinderen ook echt gemaakt van mamaatjes) en veel yakboter. En een heerlijk toetje van fruit, yoghurt en kaneel. We besluiten de avond met een gesprek met de managers van de Outside Inn uit Yangshuo en die hier ook op vakantie zijn.

De volgende dag gaan we de stad ontdekken. Onderweg help ik een vrouwtje nog alen vangen die ze per ongeluk over straat heeft laten vallen. Daarna gaan we via de zuidpoort de stad in. De stad is vrijwel geheel ommuurd en zit vol met kleine straatjes. Helaas voor ons heeft de Chinees ook Dali ontdekt en dat betekent een en al winkeltjes en de mensen hoeven geen engels te spreken, want ze verkopen het wel aan de Chinezen. We slenteren wat door de straten en lopen langs een bronnetje omhoog, waar de kinderen een verhaal van een ridder en een prinses naspelen die achtervolgd worden door een heks. Alleen de jade koolbladeren kan hen redden. Nadat het even begint te regenen besluiten we net als de Chinezen een karretje te nemen om de stad te verkennen. Lukt alleen niet echt, want we moeten er overal uit en met de Chinese gids mee op stap. Daar hebben we geen zin in, dus we stappen onderweg al uit. Inmiddels zijn we alweer op tal van fototoestellen vereeuwigd en besluiten we het diner maar in Jim's hotel te nuttigen. Al die chinezen wordt ons soms teveel.....

Dali: hoe relaxt!

In de ochtend gaan we eerst de Carrefour opzoeken, een megasupermarkt hier in China. Ook daar geldt het recht van de sterkste, naast het geciviliseerde. Mensen staan netjes in de rij en vervolgens dringt er gewoon iemand voor. Je kunt besluiten om er iets van te zeggen of niet. Zo doen de Chinezen het in ieder geval. Maar niemand wordt boos. Als er iemand bij mij voordringt om zakjes voor het fruit te pakken, pak ik het meteen weer uit haar handen en dat wordt vervolgens geaccepteerd. Het is het proberen waard, denkt men hier! En zeker de drukte zorgt ervoor dat mensen zich toch behoorlijk egoistisch gedragen.

Na alle inkopen te hebben gedaan (luiers na lang zoeken en etensvoorraad voor de 5 uur durende busreis) gaan we avontuur tegemoet! Het busstation is redelijk schoon en we worden weer eens afgestoft door mensen die nog nooit een blanke hebben gezien. Dan zien we de bus. Dat moet toch niet echt een ramp zijn. En waar is nu die rotzooi? Ook hier wordt alles goed schoongemaakt. De buskaartjes bevatten netjes onze stoelnummers komen we achter wanneer we al op andere plekken zijn gaan zitten. Dan maar even verkassen, alleen zitten we dan niet achter elkaar. We besluiten toch maar op onze oude plekken te gaan zitten. Temeer omdat er ook al iemand op onze plek zit. Vervolgens komen er Chinezen met onze nummers. Na wat uitleg met handen en voeten begrijpen ze de boodschap. Zij gaan op onze plekken zetten en er is geen wolkje aan de lucht. Zie dat maar eens in Nederland te doen! Mijn plek is mijn plek! We krijgen twee hele spannende Chineze films voorgeschoteld. Een over de liefde voor een jongen voor 2 meisjes en de voorliefde voor Kungfu en een messenlegende. Eigenlijk wel heel goed te begrijpen. En een over meisje met kanker en de liefde van haar vriend voor een ander. Het leek behoorlijk veel op 'Komt een vrouw bij de dokter'. Ondertussen genieten we van de geweldige uitzichten over rijstvelden en bergen. De huizen hebben allemaal prachtige muurschilderingen, van dieren en symbolische tekens. Ik heb de kinderen verteld dat we nu nog hoger de bergen in gaan.Dat brengt Yemay op het idee om verrukt uit te roepen. Dan zien we onze vrienden hier! Op de vraag wat ze hier mee bedoelt zegt ze blij. Je weetwel, dan kunnen we Margreet en tante Gaby zien! Dus op zeker hoogte, toen we echt midden in de wolken reden en we nog geroepen naar hen en gezegd dat we veel van hen houden! En voor dat we het beseffen, binnen 4 uur, zijn we in Dali beland. Waar moesten wij ons nu zorgen om maken?!

Oud Dali is een hele mooi stad met echte middeleeuwse muren eromheen. Het dateert van dezelfde periode als het ontstaan van de stad Haarlem, 14e eeuw, en is erg overzichtelijk. We verblijven in een geweldig hotelletje. Jim's hotel, waar we erg verwend worden. Zo erg dat we maar besluiten omhier een weekje te blijven ipv 3 dagen. Daarover later meer.

Groetjes uit een wel regenachtig Dali!

Wat een rijkdom!

Onze derde dag in Kunming is er een van lekker rondwandelen. We willen namelijk de vogeltjes en bloemenmarkt bezoeken. Het moet zich achter de Moskee bevinden. Helaas is dat niet te vinden. Wel allerlei kraampjes en via wat straatjes komen we in straatjes met allerlei houten huizen terecht. Dit is de moslimwijk. Hier vinden we een een heuse chinese apotheek met allerlei vreemde medicijnen. Vooral wortels en vliegende hagedissen, gedroogd natuurlijk, hebben een geneeskrachtige werking. Ook al zijn er van ons 2 een beetje ziek, het lijkt ons geen reden om dit naar binnen te werken. Yimmiy presteerde het namelijk gisteren in de taxi om ineens te moeten overgeven. Hij maakt wel vaker deze geluiden om indruk te maken en Paul roept net, Yim doe niet zo gek! maar dit keer was het echt raak. Yim, Yemaya, ik en de taxi zaten helemaal onder. Dan, maar snel naar huis in plaats van restaurant.

Daarna slenteren we verder door shoppingmalls en winkelstraten en nemen het winkelende publiek onder de loep. De Chinezen hier zijn echt behoorlijk rijk. Velen lopen met de laatste Iphone 4 of Ipad en vele andere gadgets. En ook de auto's zijn de laatste modellen. Je beseft wel dat er ook veel armoede is, maar dit doet je ook op een andere manier naar China kijken. Qua ontwikkeling gaan ze echt razendsnel! En Chinezen zijn echt verzot op games, vooral de games waar het op geweld gaat. Op een van de afdelingen in een shoppingmall bevindt zich een gameground. Overal lawaai en het geluid van rollende geldstukken. We laten de kinderen alleen Mario Kart 2 spelen en waterskieen, tenminste iets minder gewelddadig. En we verbazen ons over de agressieve vrouwen.

Het is ons alleen niet gelukt om een vliegtuig voor Dali te krijgen, dus morgen gaan we met de bus. Luisterend naar de verhalen die vrienden ons vertelden zien we hier wel tegenop. Overal op de busstations moest er rotzooi zijn, inclusief alles wat mensen naar buiten werken. En datzelfde gebeurt ook in bussen. We gaan het beleven...

Kunming1

Weer een berichtje van ons! We zijn inmiddels veilig en wel in Kunming geland, waar we in een ketenhotel verblijven, de Home Inn. We wilden graag naar een youthhostel, maar de Chinezen zijn op hetzelfde idee gekomen. Geen plek voor ons dus. We kwamen vrij laat, 12 uur s nachts door vertraging, in ons hotel aan en de receptie spreekt geen woord Engels, dus spreken wij maar Nederlands... We kregen gelukkig wel onze kamer, maar moesten dan 900 yuan extra betalen???? Niet gedaan dus, dat komt morgen wel.

Kunming is echt weer een wereldstad, 4 miljoen inwoners, 1/4 van Nederland. Het is voor Yorick ook niet voor te stellen. Geen wonder dat er zoveel shoppingmalls zijn. De eerste dag slaan we dat even over en gaan lekker naar het park. Daar worden we door iedereen bewonderd en vooral de kinderen krijgen het te verduren. Sommige Chinezen aaien ze overal. En foto's maken natuurlijk. We zijn het inmiddels gewend. Het park is heerlijk groot en we verkennen het met een waterfiets. Paul en Yorick zijn de fietsers en wij genieten van de breiende, mayjongende en keuvelende Chinezen. En alle theehuizen. Eten kan er nog niet echt in, dus we duiken maar een theehuis in. Daar krijgen we een heuse theeceremonie voorgeschoteld. De vrouw laat ons de thee ruiken, giet vervolgens thee op het dienblad (ze morst!!!! roepen Yorick en Yemaya verschrikt uit!) en giet dan water in kopjes en weer terug en dan weer over de theeblaadjes. Ze spreken geen woord Engels/Nederlands, maar de thee smaakt des te beter. Vooral Yimmiy is een fervent theeliefhebber.

In de avond ga ik met Yorick en Yemaya nog op pad, omdat Paul en Yim nog niet helemaal de oude zijn. We belandden op een vreemde restaurantafdeling. We willen wel wokken, maar zelfs het aanwijzen levert nog geen eten op. Het blijkt dat je het gerecht moet onthouden dan naar een andere plek moet om het te betalen en dan weer terug moet met je bonnetje. Hetzelfde geldt voor drinken, wat weer op een andere plek is. Zie dat maar eens voor elkaar te krijgen... Gelukkig zijn de Chinezen wel behulpzaam en krijgen we na wat heen en weer geloop toch wat we willen. Al is het eten wel wat pittig, maar dat doodt de bacterieen. En na een heerlijke wandeling door de mooi verlichte stad zit onze eerste dag in Kunming erop.

Outside inn or Inside Out???

Inmiddels zijn we van guesthouse veranderd, omdat er geen plaats meer was bij de Gigglling tree en nu zijn weer we neergetsreken een eindje verderop bij Outside Inn. De eerste dagen waren opnieuw heerlijk. We hebben over de Li rivier geraft met een vlot. Niet echt raften, eerder relaxt de rivier af, pootjebaden en naar de rijstvelden met karbouwen kijken, naar ijsvogels en libelles kijken en soms een klein watervalletje af. Uiteindelijk belandden we in een watergevecht, hier hebben ze echte supersoakers en ze vinden het geweldig om elkaar in de hitte keinat te spatten. Ons lietzen ze op zich met rust, ten eerste omdat wij geen waterspuit hadden en ook omdat we buitenlanders zijn. Wel foto's natuurlijk, maar we zijn nu wel wat gewend. De volgende dag gingen we wat rondkijken in Yangshuo, langs winkeltjes en kraampjes slenteren en in het plaatselijke restaurant eten. Beter niet kunnen doen, want niet snel erna was het Inside Out ipv Outside Inn. Ik was ontzettend aan de diarree, in de loop van de avond heeft Yorick zijn bed en klamboe ondergespuugd en Paul ontkwam er de volgende ochtend niet meer aan. En deze dag reizen we door naar Kunming. Wat een hel van een reis zal dat worden......

Maar we zijn nu wel beter en goed in Kunming aangekomen hoor No worries!)

Yangshuo3

Bij deze nog een berichtje voordat we weer verder trekken.
 

Onze dagen hier in de giggling tree waren geweldig. Veel lezen, kindjes spelen in het badje en soms gaan we eropuit. In de buurt is een rivier waar je kunt zwemmen en waar je uitkijkt op het Karstgebergte. En een avond zijn we naar een vervolg op de openingsceremonie van de Olympische Spelen geweest. Na een ontzettend vage manier van wachten bij de kassa op de kaartjes, volgden we de stok met de kalebas en gingen zo al zwetend het park in Yangshuo binnen. Daar nog en masse een eind lopen. En toen kwamen we uit bij een grote tribune. Daar kregen we een geweldige lichtshow voorgeschoteld! Wel 300 Chinezen traden en masse op, met op de achtergrond  de verlichtte Karstbergen. Allerlei visserbootjes op de riviere, enorme vlaggen die als golven dienden. En het einde meer dan 100 a la Toppers verlichtte prinsessen op het water. Dat was het wachten en dringen waard!
 
Gisteren waren we van plan nog te gaan fietsen, maar helaas kwam daar uiteindelijk niets van. Yemaya heeft de buikgriep van een expatmeisje overgenomen (gelukkig alleen de ochtend) en Yorick presteerde het om bij het uitfietsen naar de weg onderuit te gaan en nu vol pleisters te zitten. Hopelijk geneest het snel.  groetjes allemaal!

Chinees schilderen en kookworkshop

Vandaag gaan we iets actiefs doen...mmm, op het eind van de middag dan. Paul heeft een middag zonder kids en gaat een kookworkshop volgen in het stadje Yangshuo. Wij gaan beneden schilderen. Het koken is heel erg gezellig. Met een Tsjech, 2 Israeli's, een Engelse en een Chinese van het guesthouse gaat hij eerst naar de markt, waar alle ingredienten worden ingekocht. Dan beginnen ze met dimsum te maken (dumplings zoals de Chinezen het noemen), verder eend,....Het eindigt met het heerlijk verorberen van de gemaakte gerechten.

Yorick, Yemaya en Janey gaan met het schilderen aan de slag. We maken de eerste planten die je leert schilderen: de waterlelie en de bamboe. Er is een echte techniek voor nodig. Maar na wat oefenen hebben we het allemaal redelijk onder de knie. Yemaya begint dan uitgekeken te raken op volgens bepaald patroon schilderen en toont haar eigen schilderkunsten van andere bloemen en prinsessen. Yorick doet zich tegoed aan bamboebamboebamboe. Ondanks dat Yim zich wel verveelde en uit baldadigheid wat poppetjes van de muur greep toch een geslaagde middag! De avond weer relaxen en de omgeving verkennen. De kids en ik lopen langs alle rijstvelden naar het water, maar vinden het toch wat te vies om te zwemmen. Misschien morgen.....

Yangshuo een 'ongerept' stukje natuur

Eind van de ochtend stappen we weer op het vliegtuig en gaan we naar Guilin. We zouden gek zijn om met de nachttrein te gaan. Allereerst nauwelijks plaats en je doet er de hele nacht over om Guilin te bereiken. Nu doen we er bijna een uur over om het vliegveld te bereiken. Dan blijkt er een vertraging te zijn van ruim een uur. Die vullen we in met een lekkere lunch. En wanneer we in Guilin aankomen is het nog anderhalf uur doorrijden naar Yangshuo. Maar dan heb je ook wat! De Giggling tree blijkt echt een oase te zijn. Het is een in 2007 door Nederlanders verbouwde boerenbedrijgje te zijn. Met een binnenplaats, een heerlijke relax garden en een gameroom. Onze familyroom is gigantisch. Hier willen we wel langer blijven dan 4 dagen! Helaas Karst, de eigenaar, vertelt ons dat het helemaal vol zit. Het zoeken naar een onderkomen in de buurt, de Ecofarm, levert wel een grappig tafereel op. Het moet 150 meter hiervandaan zijn en de volgende dag ga ik op zoek. Chinezen die je aanspreekt hebben er nog nooit van gehoord en praten gewoon Chinees terug (je bent toch ook in CHina!). En uiteindelijk beland ik in de zengende hitte (nog steeds 36 graden) bijna bij de rivier. Dan maar weer terugwandelen. Maar nee, daar staat nog een gebouwtje. Dit kan het niet zijn! Bij het vragen heeft niemand een idee wat ik bedoel met Ecofarm, maar ze bieden wel raften aan. Dan komt mevrouw met een kaartje, het is toch wel de ecofarm!!! Alleen niemand spreekt engels. Dit lijkt me geen handig plek om te verblijven....

De kinderen hebben inmiddels veel vriendjes gemaakt. Ze zijn bevriend met Thomas en Maria, de kinderen van expats, die hier een weekje op vakantie zijn. Daar gaan ze mee kolonisten van Catan spelen of lekker in het opblaasbadje klieren. Net als Yimmiy, die continu duiksprongen in het badje maakt. Yemaya kan het ook uitstekend vinden met de zoon des huizes, Pelle. 's Avonds vertelt ze ons dat ze verliefd is op Pelle. Ze spelen dan ook van alles, verkleden, lego, wie het hardst kan schreeuwen en gewoon gek doen.

Hier lezen we vooral en genieten van uitzichten op rijstvelden en karstbergen, rond afgesleten bergen van veelal kalksteen. We nemen ons elke dag voor een eindje erdoorheen te fietsen, maar vinden het toch elke dag ietsje te warm. De avonden worden gevuld met gesprekken met veel andere Nederlanders die hier natuurlijk veel te vinden zijn...Kortom even weg uit de hectiek van de stad en terug naar het platteland (Thanx Paula voor de tip, jullie krijgen uiteraard de groetjes terug van Paulien en Karst en de roze fiets van Fu Wei staat er nog hoor!)

Guangzhou3 een bezoekje aan de dierentuin

Hallo allemaal,

Hier weer een berichtje vanuit Guangzhou. Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan de dierentuin. Deze was immens groot en je kon naast een wandeling door het park ook ervoor kiezen om met de auto door het park te rijden en je te omringen met tijgers, leeuwen, olifanten en giraffen. Wij kozen voor het eerste, maar dat was een behoorlijke wandeling. Op papier leek het park vrij klein, maar wanneer je erachter komt dat je na een stuk lopen nog geen centimeter bent opgeschoten ga je toch twijfelen. En het is toch wel warm, zo'n 36 graden! We wandelen langs de nijpaarden, de gibbons en de lemurs ("I like to move it" werd er meteen gedanst door de kids) en toen kwamen we aan bij het pandaverblijf. Daar zagen we wel naar uit. Het verblijf was gigantisch, net als de plekken voor de andere dieren trouwens en we zagen wel 16 panda's. Het gekke is alleen dat de panda's toch in groep bijeen zaten, terwijl algemeen bekend is dat de panda na anderhalf jaar bij zijn moeder te zijn een solistisch bestaan leidt. En wat doen panda's? De hele dag luieren en wat op de bamboestokken sabbelen. Wellicht is een uitwijk naar Chengdu waar het pandareservaat is dan toch geen optie. Vervolgens gingen we, met gemengde gevoelens, naar de tijgershow. We waren ruim op tijd, dus hadden goede plekken, net vooraan. De show begon met een optreden van een viertal beren, kunstjes doen als basketballen en dansen op housemuziek was hen niet vreemd. Toen verschenen er 9 leeuwen in de kooi. Springen door ringen, over elkaar heen en als ze het niet goed deden dreigde de zweep. De kinderen keken gefascineerd, maar wij moesten even slikken. Toen de show met de tijgers. Er waren er wel 12 opgetrommeld, waarvan 2 albino's. Deze zagen er nog gevaarlijker uit en een ervan had weinig zin dus begon te brullen naar de anderen en werd snel afgevoerd. De tijgers lieten hun snelheid en sprongkrachten zien. Wij waren behoorlijk onder de indruk!

's Avonds bleek er bij de boulevard voor onze hostel een Chinese kermis te zijn. Yorick, Yemaya en Yimmiy konden op straat racen in electrische autootjes van verschillende makelij. Yimmiy kon nog niet bij het gaspedaal, dus daar kreeg je afstandbediening bij. Superhandig! De kids waren helemaal in hun sas. Verder een springkasteel en vooral veel neonlichtjes en blingbling. Daar krijgen je onze kids wel gelukkig mee, net als alle Chinese kindertjes....

Als we terug in het hotel zijn start Yorick nog een schaakspel met een Chinees, Jason genaamd en het leuke is dat hij inmiddels echt de regels uit kan leggen. Jason kent alleen de Chinese versie en die is toch wel totaal anders en zo eindigt onze laatste dag in Guangzhou....