Dali, daar hoef je geen engels te spreken

Onze eerste avond in Dali bevalt ons uitstekend. Eindelijk hebben we echte matrassen. Voorheen sliepen we op grote houten ombouwen met erop een dun matrasje. En deze luxe is maar een van de vele dingen. De kinderen krijgen de kamer met tv, ieder heeft zijn eigen nachtlampje en we eindigen de eerste avond met een heus Tibetaans diner: jakvlees, veel aardappelen, lotuszaden, echte mama's soep (volgens de kinderen ook echt gemaakt van mamaatjes) en veel yakboter. En een heerlijk toetje van fruit, yoghurt en kaneel. We besluiten de avond met een gesprek met de managers van de Outside Inn uit Yangshuo en die hier ook op vakantie zijn.

De volgende dag gaan we de stad ontdekken. Onderweg help ik een vrouwtje nog alen vangen die ze per ongeluk over straat heeft laten vallen. Daarna gaan we via de zuidpoort de stad in. De stad is vrijwel geheel ommuurd en zit vol met kleine straatjes. Helaas voor ons heeft de Chinees ook Dali ontdekt en dat betekent een en al winkeltjes en de mensen hoeven geen engels te spreken, want ze verkopen het wel aan de Chinezen. We slenteren wat door de straten en lopen langs een bronnetje omhoog, waar de kinderen een verhaal van een ridder en een prinses naspelen die achtervolgd worden door een heks. Alleen de jade koolbladeren kan hen redden. Nadat het even begint te regenen besluiten we net als de Chinezen een karretje te nemen om de stad te verkennen. Lukt alleen niet echt, want we moeten er overal uit en met de Chinese gids mee op stap. Daar hebben we geen zin in, dus we stappen onderweg al uit. Inmiddels zijn we alweer op tal van fototoestellen vereeuwigd en besluiten we het diner maar in Jim's hotel te nuttigen. Al die chinezen wordt ons soms teveel.....