In de ochtend gaan we eerst de Carrefour opzoeken, een megasupermarkt hier in China. Ook daar geldt het recht van de sterkste, naast het geciviliseerde. Mensen staan netjes in de rij en vervolgens dringt er gewoon iemand voor. Je kunt besluiten om er iets van te zeggen of niet. Zo doen de Chinezen het in ieder geval. Maar niemand wordt boos. Als er iemand bij mij voordringt om zakjes voor het fruit te pakken, pak ik het meteen weer uit haar handen en dat wordt vervolgens geaccepteerd. Het is het proberen waard, denkt men hier! En zeker de drukte zorgt ervoor dat mensen zich toch behoorlijk egoistisch gedragen.
Na alle inkopen te hebben gedaan (luiers na lang zoeken en etensvoorraad voor de 5 uur durende busreis) gaan we avontuur tegemoet! Het busstation is redelijk schoon en we worden weer eens afgestoft door mensen die nog nooit een blanke hebben gezien. Dan zien we de bus. Dat moet toch niet echt een ramp zijn. En waar is nu die rotzooi? Ook hier wordt alles goed schoongemaakt. De buskaartjes bevatten netjes onze stoelnummers komen we achter wanneer we al op andere plekken zijn gaan zitten. Dan maar even verkassen, alleen zitten we dan niet achter elkaar. We besluiten toch maar op onze oude plekken te gaan zitten. Temeer omdat er ook al iemand op onze plek zit. Vervolgens komen er Chinezen met onze nummers. Na wat uitleg met handen en voeten begrijpen ze de boodschap. Zij gaan op onze plekken zetten en er is geen wolkje aan de lucht. Zie dat maar eens in Nederland te doen! Mijn plek is mijn plek! We krijgen twee hele spannende Chineze films voorgeschoteld. Een over de liefde voor een jongen voor 2 meisjes en de voorliefde voor Kungfu en een messenlegende. Eigenlijk wel heel goed te begrijpen. En een over meisje met kanker en de liefde van haar vriend voor een ander. Het leek behoorlijk veel op 'Komt een vrouw bij de dokter'. Ondertussen genieten we van de geweldige uitzichten over rijstvelden en bergen. De huizen hebben allemaal prachtige muurschilderingen, van dieren en symbolische tekens. Ik heb de kinderen verteld dat we nu nog hoger de bergen in gaan.Dat brengt Yemay op het idee om verrukt uit te roepen. Dan zien we onze vrienden hier! Op de vraag wat ze hier mee bedoelt zegt ze blij. Je weetwel, dan kunnen we Margreet en tante Gaby zien! Dus op zeker hoogte, toen we echt midden in de wolken reden en we nog geroepen naar hen en gezegd dat we veel van hen houden! En voor dat we het beseffen, binnen 4 uur, zijn we in Dali beland. Waar moesten wij ons nu zorgen om maken?!
Oud Dali is een hele mooi stad met echte middeleeuwse muren eromheen. Het dateert van dezelfde periode als het ontstaan van de stad Haarlem, 14e eeuw, en is erg overzichtelijk. We verblijven in een geweldig hotelletje. Jim's hotel, waar we erg verwend worden. Zo erg dat we maar besluiten omhier een weekje te blijven ipv 3 dagen. Daarover later meer.
Groetjes uit een wel regenachtig Dali!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten