home

vrijdag 5 augustus 2011

Yangshuo een 'ongerept' stukje natuur


Eind van de ochtend stappen we weer op het vliegtuig en gaan we naar Guilin. We zouden gek zijn om met de nachttrein te gaan. Allereerst nauwelijks plaats en je doet er de hele nacht over om Guilin te bereiken. Nu doen we er bijna een uur over om het vliegveld te bereiken. Dan blijkt er een vertraging te zijn van ruim een uur. Die vullen we in met een lekkere lunch. En wanneer we in Guilin aankomen is het nog anderhalf uur doorrijden naar Yangshuo. Maar dan heb je ook wat! De Giggling tree blijkt echt een oase te zijn. Het is een in 2007 door Nederlanders verbouwde boerenbedrijgje te zijn. Met een binnenplaats, een heerlijke relax garden en een gameroom. Onze familyroom is gigantisch. Hier willen we wel langer blijven dan 4 dagen! Helaas Karst, de eigenaar, vertelt ons dat het helemaal vol zit. Het zoeken naar een onderkomen in de buurt, de Ecofarm, levert wel een grappig tafereel op. Het moet 150 meter hiervandaan zijn en de volgende dag ga ik op zoek. Chinezen die je aanspreekt hebben er nog nooit van gehoord en praten gewoon Chinees terug (je bent toch ook in CHina!). En uiteindelijk beland ik in de zengende hitte (nog steeds 36 graden) bijna bij de rivier. Dan maar weer terugwandelen. Maar nee, daar staat nog een gebouwtje. Dit kan het niet zijn! Bij het vragen heeft niemand een idee wat ik bedoel met Ecofarm, maar ze bieden wel raften aan. Dan komt mevrouw met een kaartje, het is toch wel de ecofarm!!! Alleen niemand spreekt engels. Dit lijkt me geen handig plek om te verblijven....

De kinderen hebben inmiddels veel vriendjes gemaakt. Ze zijn bevriend met Thomas en Maria, de kinderen van expats, die hier een weekje op vakantie zijn. Daar gaan ze mee kolonisten van Catan spelen of lekker in het opblaasbadje klieren. Net als Yimmiy, die continu duiksprongen in het badje maakt. Yemaya kan het ook uitstekend vinden met de zoon des huizes, Pelle. 's Avonds vertelt ze ons dat ze verliefd is op Pelle. Ze spelen dan ook van alles, verkleden, lego, wie het hardst kan schreeuwen en gewoon gek doen.

Hier lezen we vooral en genieten van uitzichten op rijstvelden en karstbergen, rond afgesleten bergen van veelal kalksteen. We nemen ons elke dag voor een eindje erdoorheen te fietsen, maar vinden het toch elke dag ietsje te warm. De avonden worden gevuld met gesprekken met veel andere Nederlanders die hier natuurlijk veel te vinden zijn...Kortom even weg uit de hectiek van de stad en terug naar het platteland (Thanx Paula voor de tip, jullie krijgen uiteraard de groetjes terug van Paulien en Karst en de roze fiets van Fu Wei staat er nog hoor!)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten